نواک سایت تخصصی حوزه برودکست
نوشته های مشابه
دامنه، حوزه کاری و تنوّع در مجموعه های استودیویی
مجموعه های استودیویی در اندازه ها و شکل های متفاوتی وجود دارند.
در این مقاله به تعدادی از متغیّرهایی که در دسته بندی و تعیین تفاوت های بین مجموعه های استودیویی مؤثرند، می پردازیم.
این متغیّرها عبارتند از:
•اندازه و موقعیت مکانی مجموعه
•الگوهای مالکیتی و مدیریتی
•کیفیت زیرساخت ها و ارتباطات سازمانی
•تنوّع فعالیت
•زمان ساخت مجموعه
موقعیّت مکانی مجموعه
ضروری است برای بررسی اندازه مجموعه های استودیویی به موقعیّت مکانی آنها نیز توجه داشت. چراکه فقط بعضی از محل ها شرط لازم برای داشتن فضاهای مورد نیاز را دارند. مجموعه های استودیویی شامل چندین استودیو، فضاهای آزاد، دفترهای اداری و ساختمان های مرتبط که به فضای زیادی نیاز دارند هستند. بعضی از مجموعه های استودیویی در حومه شهرها واقع شده اند. به عنوان نمونه، از این نوع مجموعه های استودیویی اروپایی، می توان به Pinewood, Sheprton, Elstree, Leavesden در انگلیس، Cinecitta در ایتالیا، Babelsberg در آلمان و Ardmore در ایرلند اشاره کرد.
با این حال، بیشتر مجموعه هایی که اخیراً توسعه یافته اند با الگوی فوق مطابقت ندارند. یک گروه، مجموعه هایی هستند که در مناطق درون شهری قرار گرفته اند که استودیوهای فاکس (Fox Studios) در سیدنی، ملبورن و تورنتو نمونه هایی از این جمله اند. در این نمونه ها، قرار گرفتن محل این مجموعه ها در داخل شهر، بیشتر مدیون حمایت های دولتی است که در طرح های شهری، مناطق عمومی و تجاری شهر را به عنوان مکان هایی برای فیلم سازی در نظر می گیرند و گروه دیگر، طیفی از محل های روستایی- منطقه ای است که همجوار مناطق اصلی شهری با زیرساخت های اصلی رسانه ای قرار دارند. حفظ مزیّت وجود صنعت تولید فیلم در این محل ها در جهت افزایش تولید (نه مثل سابق که فقط بخشی از فیلمبرداری در این مناطق انجام می شد) و توزیع ثروت و رشد توسعه اقتصادی، انگیزه توسعه این مجموعه ها در این مناطق روستایی/ منطقه ای است.
الگوهای مالکیتی و مدیریتی
الگوی مالکیتی و مدیریتی رایجی برای مجموعه های استودیویی معاصر وجود ندارد، اما می توان آنها را از نظر میزان سهم خود از منافع عمومی و خصوصی در شرکت مادر و سطح ارتباط با شرکت های رسانه ای بین المللی گروه بندی کرد. همچنین مجموعه های استودیویی را می توان بر مبنای انحصاری بودن خدماتی که ارائه می دهند از یکدیگر تمیز داد؛ به این معنا که آیا حدّ و مرزی را برای فعال بودن شرکت های خدماتی در محل در نظر می گیرند و یا اینکه از حضور ارائه دهندگان خدمات در محل، منافع تجاری خود را دنبال می کنند.
در میان مجموعه هایی که به طور کامل تحت مالکیت بخش خصوصی هستند می توان بین آنهایی که به طور کامل و یا بخشی، متعلق به هالیوود و یا شرکت های بزرگ رسانه ای بین المللی اند و آنها که تحت کنترل شرکت های رسانه ای در حدّ میانی و یا شرکت هایی که در وهله اول رسانه ای نیستند، تمایز قائل شد.
اکنون، سؤالی که مطرح است اینکه چگونه می توان این تنوّع مالکیتی را شرح داد و چه رابطه ای با توسعه مجموعه های استودیویی دارد؟
این تنوع مالکیتی به احتمال زیاد به دلیل شرایط محلی و طیف کارشناسی و ویژگی هایی است که برای توسعه یک مجموعه استودیویی در محلی خاص ضرورت دارد. ایجاد یک مجموعه استودیویی مستلزم فرایند طولانی و پیچیده ای است که چندین سال به طول می انجامد و لازم است هماهنگی هایی با دولت ها، سرمایه گذاران، شرکت های خدمات تولید و مشاوران طراحی و ساخت شهرک های سینمایی انجام شود. شرکت و یا کنسرسیومی که پیشنهاد ایجاد یک مجموعه استودیویی را می دهد، لازم است شرایط مشخصی را داشته باشد:
•ضروری است از اعتباری محلی و بین المللی در صنعت تولید فیلم و تلویزیون به منظور جذب شرکت های خدماتی و تولیدی در زمان افتتاح مجموعه برخوردار باشد.
•برای مذاکره در خصوص رفع موانع مختلف اداری و سیاسی، باید از روابط سیاسی خوبی برخوردار باشد.
•ضروری است اعتماد سرمایه گذاران را در دو بخش توسعه تجهیزات و زیرساخت های تولید فیلم در مقیاس بزرگ به خود جلب کند.
•لازم است به طور مطلوب افکار عمومی را برای مقابله با مشکلات و پشتیبانی از پروژه فعال کند.
•باید ظرفیت مدیریت پروژه های پیچیده را از برنامه ریزی و طراحی تا ساخت و ساز و بهره برداری داشته باشد.
مالکیت و مدیریت مجموعه استودیویی می تواند به صورت ارائه خدمات باشد. این نوع ارائه خدمات بر این پایه استوار است که مالکیت و مدیریت مجموعه در اختیار یک کنسرسیوم است و این کنسرسیوم تمام فضاهای مجموعه را در اختیار دارد و به پروژه های فیلم سازی خدمات می دهد. در الگوی کسب و کار دیگر ممکن است مالکان شهرک تمایل داشته باشند شرکت های مستقلی را به استقرار در مجموعه تشویق کنند. استقرار این کسب و کارها علاوه بر اینکه از محل اجاره، درآمدهایی را نصیب مالکان شهرک می کند، باعث گردهم آوردن کسب و کارهایی می شود که هم افزایی دارند و باعث رونق فعالیت شهرک می شوند.
کیفیت زیرساخت و ارتباطات سازمانی
کیفیت زیرساخت در داخل مجموعه های استودیویی از ویژگی های اولیه ای است که آنها را از نمونه هایی با امکانات موقت و یا فقط برای یکبار استفاده، متمایز می کند. یکی از شاخصه های تعیین کننده در جذب تولیدات بین المللی به زیرساخت این مجموعه ها برمی گردد. کیفیت این زیرساخت ها فقط محدود به داخل مجموعه استودیویی نیست و به زیرساخت های خارج از مجموعه هم مربوط می شود.
در داخل مجموعه استودیویی، زیرساخت های متداول شامل استودیوهایی با اندازه لازم، دارای برق کافی، اغلب دارای سیستم تهویه و برخوردار از امکانات خدماتی دفترهای تولید و یا کارگاه های ساخت و ساز است. درخصوص زیرساخت های موجود در خارج از مجموعه که تهیه کنندگان از میان دیگر موارد به دنبال آن هستند، می توان به این موارد اشاره کرد:
•امکان انتخاب و بکارگیری نیروی انسانی محلی و همچنین شرایط استفاده از واحدهای تولیدی و کارگاهی محلی فراهم باشد؛ هر چند عوامل کلیدی فیلم سازی در ساخت یک فیلم به همراه گروه اعزام می شوند.
•مجموعه های استودیویی در محل هایی با امکانات رسانه ای گسترده و باسابقه مثل سیدنی، رم، لندن و برلین اغلب نسبت به مجموعه هایی با زیرساخت های رسانه ای کمتر توسعه یافته ارجحیت دارد. وسعت امکانات موجود درخارج از مجموعه و خدمات مهارتی که می توان در طول دوره تولید از آنها بهره گرفت، بسیار مهم است.
•تکرار استفاده از یک محل به عنوان مکانی برای فیلم سازی در برخی پروژه ها باعث جلب مجدد آن پروژه ها می شود. برای مثال، فیلم ارباب حلقه ها در محل هایی در نیوزلند تولید شده است که به واسطه آن مهارت های خدماتی نیروی انسانی و خدمات پساتولیدی در آنجا به وجود آمده است و به عنوان عامل مؤثر در انتخاب این محل ها برای تولیدات آتی به حساب می آید.
•جاذبه های طبیعی مانند کوه، جنگل، رودخانه، دریا و شرایط محیطی که مجموعه استودیویی در آنجا واقع شده است، بر افزایش فعالیت مجموعه مؤثر است. برای مثال مزایای مجموعه استودیویی باراندوف (Barrandov) به واسطه ظرفیت شهر پراگ با داشتن مکان های تاریخی و تنوعی از شهرهای اروپایی، دو برابر می شود.
•نزدیکی به مراکز اصلی، هتل های باکیفیت و دسترسی به فرودگاه های بین المللی، مراکز خرید و امکانات حمل و نقل که شرایط زندگی برای عوامل فیلم ساز را راحت میکند.
•علاقه مندی مقامات محلی و ملی به فیلم و نقش بنگاه ها و کمیسیون های فیلم دولتی که دسترسی به خدمات تولیدی و امکانات عمومی را فراهم می کنند.
•حمایت های دولتی از جمله معافیت های مالیاتی و سهولت قوانین مهاجرتی و صدور مجوز کار برای خارجی ها از عوامل کلیدی جلب پروژه های بین المللی است.
تنوع فعالیت
اگرچه مجموعه های استودیویی که در این بحث مدنظر ماست، به منظور تولید فیلم های بین المللی با بودجه بالا مطرح اند ولی واقعیت این است که اغلب این مجموعه ها برای تولید فیلم، سریال های تلویزیونی، فیلم های تلویزیونی، تبلیغات تلویزیونی و موزیک ویدئو نیز استفاده می شوند. ممکن است نحوه بکارگیری این مجموعه ها در شکل های مختلف به صورت چشمگیری در طول زمان تغییر کند.
زمان ساخت
زمان ساخت این مجموعه ها به نوعی تعیین کننده نوع زیرساخت های آنهاست و به عنوان موضوعی مهم توقعاتی را که مجموعه های استودیویی در جامعه سینمایی، سیاستمداران، دولت ها و عموم ایجاد می کنند، رقم می زند. توقع مقامات محلی از شهرک های نوبنیاد، ایجاد اشتغال، کسب درآمد و اعتبار است. انتظار فیلم سازان نیز از شهرک های نوبنیاد، ارائه آخرین فناوری های روز دنیا برای تولید فیلم است در حالیکه از یک مجموعه قدیمی چنین انتظاراتی وجود ندارد.
صفحه ۱۱ نشریه تخصصی بسامد شمارگان ۱۴۰-۱۴۱
