نواک سایت تخصصی حوزه برودکست
نوشته های مشابه
اقتصاد فرهنگی یک مؤلفه کلیدی در فرآیندهای جهانی شدن در مراکز شهری است.
خوشه های تولید فرهنگی محلی در شبکه های جهانی، گروه های رسانه ای بزرگ تشکیل می دهند و اروپا به دلیل تنوع فرهنگی و فرهنگ های منطقه ای متمایز در تعداد زیادی از دولت های ملی، بیشترین تعداد شهرهای رسانه ای با اتصال جهانی بالا را دارد.
مدل شهر رسانه ای تلفیقی سازمان یافته از رسانه ها، خلاقیت و دانش است که شامل ارتباطات، استعدادها، فناوری و دانشگاه است.
این انقلاب دانش و رسانه در قرن بیست و یکم به طور بالقوه برای توسعه شهری و اشتغال به اندازه انقلاب صنعتی (که ۲۰۰ سال قبل رخ داد) مهم است.
یک استراتژی معاصر در بازآفرینی شهری؛ ایجاد شهرهای رسانه ای جهانی در مراکز شهری با اهمیت منطقه ای یا ملی است. شهر رسانه ای سالفورد در منچستر که بزرگترین از نوع خود در اروپاست، شهر رسانه ای کپنهاگ در دانمارک، شهر رسانه ای سنگاپور و شهر رسانه ای سئول در کره جنوبی و همچنین شهر رسانه ای در قطر برخی نمونه های این نوع از توسعه شهری است.
هنگامی که در اوایل قرن بیستم کانال های آبی عریضی برای اتصال شهر منچستر و سالفورد به دریا حفر شد هیچکس فکرش را نمی کرد که ۱۰۰ سال بعد اسکله های تجاری تبدیل به یکی از بزرگترین مجتمع های رسانه ای جهان شود. در طی یک دوره ۳۰ ساله در منطقه وسیع اسکله های سالفورد Salford Quays واقع در شهر منچستر دگرگونی قابل توجهی ایجاد شد. این منطقه پس از بسته شدن اسکله ها، به تدریج از یک زمین بایر متروک در اواسط دهه ۱۹۸۰، به یک جامعه مسکونی، یک مرکز شهر جدید و مکانی برای رسانه، نوآوری، تجارت، فرهنگ، خرده فروشی، ورزش و سرگرمی تبدیل شده است.
در ابتدا اسکله ها و مناطق اطراف آن توسط شورای شهر سالفورد با چشم اندازی برای ایجاد یک مقصد تفریحی برجسته برای این منطقه خریداری شد. در سال ۱۹۸۸، بازنگری استراتژیک توسعه آن انجام شد که ایجاد یک مرکز برای هنرهای نمایشی و رسانه ای و اتصال آن به شبکه مترو بود. در سال ۱۹۹۳ اولین مرکز ورزش های آبی و یک سال بعد مرکز تفریحی در این منطقه افتتاح شد و در سال ۱۹۹۹ اتصال به شبکه حمل و نقل ریلی به اتمام رسید و در اوایل قرن جدید مجتمع هنری، مرکز خرید، برج های مسکونی و دفاتر مرکز جهانی دیجیتال راه اندازی شد. پس از آن درخواست هایی برای ایجاد دفاتر و استودیوها، واحدهای مسکونی، اقامتگاه هتل، رستوران و فضای دانشگاه ارائه و تصویب شد و بالاخره فاز اول پروژه در سال ۲۰۱۳ تکمیل گردید و پیکربندی این شهر رسانه ای به شکلی درآمد که تا امروز حفظ شده است. پس از همه گیری کرونا نیاز به بازسازی و ارتقاء این شهر و حرکت به سمت ایجاد یک مرکز شهری بسیار پایدار و فراگیر در دست بررسی است.
چشم انداز توسعه یک شهر رسانه ای برای رقابت جهانی با شهرهای رسانه ای جدید در کپنهاگ، سنگاپور و سئول بود. هدف نهایی این بود که شهر رسانه ای انگلستان به یک مرکز رسانه ای برجسته در جهان برای نوآوری و تولید محتوا تبدیل شود. پیش بینی شده بود که ظرف ۵ سال حدود ۱۵۰۰ شغل و ۱ میلیارد پوند به اقتصاد منطقه اضافه خواهد شد.
چارچوبی که برای توسعه این منطقه در نظر گرفته شده است از قدرت شهر رسانه ای برای تبدیل شدن به متمایزترین، متصل ترین و پایدارترین مرکز شهر در منچستر بزرگ استفاده می کند که خانه ای خواهد شد برای یک اکوسیستم تجاری-رسانه ای پر رونق و فرصت های فراگیر را برای یک جامعه متنوع و سالم فراهم می کند و به طور مثبت به محیط زیست کمک نماید.
مستأجران شهر رسانه ای انگلستان شامل شش شرکت بزرگ رسانه ای و بیش از ده ها شرکت رسانه ای کوچک (خدمات رسانه، تأمین نیروی انسانی و اجاره تجهیزات) سه موسسه آموزشی، مراکز خرید، مراکز اقامتی و هتل است.
در سال ۲۰۱۰ بیبیسی تصمیم گرفت که بخشی از فعالیت های ملی خود را به منچستر منتقل کند و تمرکز خود را بر لندن کاهش دهد. در واقع بی بی سی پنج بخش و ۱۸۰۰ شغل خود را به شهر رسانه ای منتقل کرد. استودیو ها در سال ۲۰۱۱ در کنار ساختمان های بی بی سی افتتاح شد که شامل ۷ استودیوی HD است که از بزرگ ترین استودیو های اروپا محسوب می شوند. این انتقال ۲۷۷ میلون پوند به اقتصاد انگلستان از نظر ارزش افزوده ناخالص کمک کرد و مهمترین مستاجر شهر رسانه ای شد.
دومین مستاجر مهم این شهر رسانه ای پردیس جدید دانشگاه سالفورد است که از سال ۲۰۱۱ با ظرفیت ۱۵۰۰ دانشجو و کارمند، امکانات آموزش و پژوهش دیجیتال شامل استودیوهای رادیویی و تلویزیونی، آموزش رسانه، آموزش اجرا، پساتولید و پخش زنده را فراهم کرد. شرکت مستقل ITV در سال ۲۰۱۲ به این مجموعه نقل مکان کرد تا سومین مستاجر مهم شهر رسانه ای باشد و… امروزه شهر رسانه ای انگلستان خانه ی بیش از ۲۵۰ شرکت تجاری فناوری و رسانه ای است. تهیه کنندگان و برنامه سازان در این مجتمع انواع خدمات را برای تولید محصول خود دریافت می کنند و شرکت ها و سرویس های خدمات رسانه در اینجا می توانند به صورت متمرکز و تخصصی خدمات خود را به مشتریان ارائه دهند. اتصال به جامعه ای از کسب و کارهای همسو که گستره محتوا، محصولات و خدمات آنها تأثیر جهانی دارد، برای هر شرکت نوپای رسانه ای غنیمت باارزشی خواهد بود. بنابراین شهر رسانه ای فراتر از یک فضای کار است. کسب و کارهای رسانه ای اینجا را برای فعالیت انتخاب می کنند، زیرا ترکیبی از امکانات و فرصت های بی نظیری را در اختیار مستأجران خود قرار می دهد؛ زیرساختهای فناوری مدرن، دسترسی به نیروی انسانی بسیار ماهر، ارتباط با بقیه پایگاه های رسانه ای کشور و… محیطی که باعث میشود افراد احساس کنند بخشی از یک جامعه تخصصی متشکل از متخصصان فناوری، رسانه و خلاق هستند. این به نوبه خود، روحیه نوآوری، همکاری و رشد فردی و تیمی را تشویق می کند.
استفن وایلد (Stephen Wild) مدیرعامل شهر رسانه ای که این مجتمع را «خانه ی محتوا، نوآوری و فناوری» می نامد، اظهار امیدواری می کند که کارمندان بیشتری از بی بی سی به این مجتمع نقل مکان کنند و شرکت های رسانه ای بیشتری در اینجا مستقر شوند.
او می گوید: « هرچند که ممکن است نام شهر رسانه ای مترادف با بی بی سی قلمداد شود، اما اینجا خیلی فراتر از آن است. ما افراد را تشویق می کنیم که با هم کار کنند و رشد کنند.
اینجا فقط برای این نیست که افراد در اتاق های خودشان کار کنند، اینجا مکانی است که در آن حتی شرکت ها روش کار خود را تغییر می دهند.» آقای وایلد اظهار می کند که در حال حاضر ارائه جدیدترین فناوریهای پیشرفته از هوش مصنوعی گرفته تا بازی های رایانه ای و امنیت سایبری در خط مقدم است. او همچنین می گوید: «… حرف من در مورد ساختمان های این مجتمع نیست، بلکه در مورد آنچه در آنجا اتفاق می افتد و افرادی است که در اینجا کار می کنند. داستان های درخشانی وجود دارد؛ اینکه این محیط چگونه به مردم کمک کرده است، شغل افراد چگونه رشد کرده است، چگونه مردم عاشق زندگی در اینجا و بازدید از آن هستند. بنابراین سخت است که به آنچه داریم افتخار نکنیم.»
شهر رسانه ای با اتصال به مدارس و پردیس های تخصصی، نسل بعدی نیروی کار خود را پرورش می دهد. در واقع این مجتمع فضایی را فراهم آورده که دانش آکادمیک با مهارت های حرفه ای تلفیق شوند و خلاق ترین استعدادها در زمینه های مختلف خدمات مورد نیاز را به مشتریان و شرکت های رسانه ای ارائه کنند. پردیس اختصاصی دانشگاه سالفورد، موسسه فناوری منچستر و دانشکده هنرهای دیجیتال (SODA) رسالت آموزش نیروی متخصص نسل آینده این شهر رسانه ای را به عهده دارند. هم اکنون در شهر رسانه ای انگلستان بیش از ۱۰۰۰۰ دانشجو در حال تحصیل در رشته های تکنولوژی، فیلم، بازی رایانه ای، انیمیشن، پس از تولید، جلوه های ویژه (VFX)، تلویزیون، رادیو و دوره های رسانه ای در این سه موسسه هستند. فارغ التحصیلان در بی بی سی، آی تی وی، کانال چهار، مجتمع استودیوها (Dock 10) و… کار پیدا خواهند کرد. صاحبان شهر رسانه ای بر این باورند که پایداری کسب و کار از تنوع در نیروی انسانی و از دیدگاه ها و تجربیات زیسته مختلف بدست می آید. بنابراین مطمئن می شوند که جوانان مستعد در مراکز تخصصی، مهارت ها و دیدگاه مورد نیاز را برای یک حرفه در تولید رسانه بدست می آورند.
در شماره ۱۰۱ فصلنامه علمی رسانه (زمستان ۱۳۹۴) مقاله ای با عنوان «ضرورت ایجاد شهر رسانه ای براساس چشم انداز ۱۴۰۴» منتشر شد. در این مقاله نویسنده اشاره می کند که شهرهای رسانه ای آینه تمام نمای وضعیت کشورهای میزبان هستند و رشد و توسعه هر شهر رسانه ای وابسته به شرایط سیاسی، اجتماعی و اقتصادی آن کشور است. شرکت های صنعت رسانه و تولید محتوا از این شهرها به عنوان موقعیتی برای گسترش نفوذ داخلی و منطقه ای خود استفاده می کنند. بنابراین رقابت بین شهرهای رسانه ای باعث رشد و موفقیت شبکه های تلویزیونی و صنعت رسانه می شود.
شهرهای رسانه ای علاوه بر ایجاد و حمایت از مراکز تولید محتوای رسانه ای، در توسعه مراکز تجاری، فرهنگی، آموزشی و همچنین مراکز اقامتی- رفاهی در گستره پیرامونی خود و در عرصه رقابتی بین شرکت های بین المللی و جذب سرمایه های خارجی و ایجاد اشتغال، نقش مهمی در توسعه اقتصادی-اجتماعی کشور میزبان ایفا می کنند.
در ایران تا کنون هیچ اقدام عملی برای ایجاد شهر رسانه ای به معنای خاص انجام نشده است. مجتمع فعلی صداوسیما واقع در منطقه ۳ شهرداری تهران که به سه بزرگراه اصلی (چمران، مدرس و نیایش) متصل است و امکان دسترسی از طریق خط اتوبوسرانی شهری را دارد می تواند، یک فضای بالقوه و موقعیت مناسب برای ایجاد و توسعه شهر رسانه ای ایران و منطقه خاورمیانه شود
که تأثیرات بی نظیری در توسعه فرهنگی-اقتصادی ایران خواهد داشت.
ایجاد امکان دسترسی این منطقه به مترو با توسعه خطوط جدید، رشد و توسعه این شهر رسانه ای را تسریع می کند. تجمیع مالکیت های این محدوده با یک عزم جدی و ملی امکان پذیر است و اگر ضرورت های فرهنگی، بازدهی اقتصادی و منافع ملی حاصل از ایجاد چنین مجتمع هایی برای مالکان (دولتی و خصوصی) آنها تبیین شود، بدون شک از آن استقبال خواهند کرد.
نکته پایانی اینکه برای رسیدن به شهر رسانه ای ملی و بین المللی، صاحبان و تصمیم گیران رسانه در ایران باید به این باور برسند که می توان فضای فرهنگی- اقتصادی را جایگزین فضای حاکمیتی- امنیتی کرد.
صفحه ۶ نشریه تخصصی بسامد شماره ۱۳۸
