خانه / نور و تصویر / تصویربرداری / عجیب امّا واقعی

عجیب امّا واقعی

نویسنده: حامد سوری

یکی از زیباترین و ماندگارترین گل‌های فوتبال ایران، گل مرحوم کاپیتان سیـروس قـایقـران به کره‌جنوبی است.

گلی مهم و تاریخی در نیمه‌نهاییِ بازی‌های آسیایی ۱۹۹۰ (۱۳۶۹) که در پکن چین برگزار شد. ایران در آن بازی‌ها با چهار مدال طلا به‌عنوان پنجمی کلی رقابت‌ها رسید. یکی از این طلاها متعلق به تیم‌ ملی فوتبال ایران بود.

سال‌های سال گل مرحوم سیروس قایقران از زوایای مختلف و در قاب برنامه‌ایِ گوناگون به‌عنوان آرشیویی ارزشمند، پخش می‌شد: از پنج نـمـای مختلف با تصاویر آهسته. کارگردانی فوتبال با این تعداد دوربین در آن‌ سال‌ها برای فوتبال دوستان ایرانی شگفت‌آور بود.

در سال‌های بعد، پیشرفت فن‌آوری ‌‌ و ایده‌های جدید کارگردانی  و صـدابـرداریِ ورزشی، صدا و تصاویر جالب‌تر و با کیفیت‌تری را ارائه کرد. اتفاق عجیب، امّا بازی‌های آسیایی اندونزی ۲۰۱۸ بود که تصاویر بسیاری از مسابقات کاروان تیم ملی با کیفیتی به مراتب پایین‌تر از بازی‌های آسیایی ۱۹۹۰ از شبکه سه و شبکه ورزش سیما پخش شد.

بعد از بازی‌های ۲۰۰۶ دوحه قطر که تعدادی از مسابقات به‌صورتِ HD  و با صدای استریو تولید و پخش شد، در سال‌های ۲۰۱۰ ، ۲۰۱۴ و ۲۰۱۸ سیگنالِ تولیدی تمامیِ مسابقات به‌صورتِ HD  و با صدای استریو بود.

شکل۱) چیدمان دوربین‌ها در مسابقات فوتبال بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸ اندونزی

برای مثال در مسابقات فوتبال بازی‌‌های آسیایی اخیر (۲۰۱۸ اندونزی) برای هر بازی دوازده دوربین در اطراف زمین چیده شده بود. ( شکل ۱) شرح وظایفِ دوربین‌‌ها در جدول ۲ ارائه شده است. در بازی‌‌های آسیایی ۲۰۱۴ در همة دیدارهای ماقبلِ فینالِ فوتبال از ۱۲ دوربین استفاده (شکل ۲) و برای بازیِ رده‌‌بندی و فینال ۴ دوربین به آن اضافه شد. (شکل ۳)

شکل ۲)
شکل ۳)

تصویربرداری و صدابرداری به‌‌طور کلی در بازی‌‌های ۲۰۱۴ بهتر از ۲۰۱۸ اندونزی بود و این نشان از توانمندی بالای عواملِ تولیدی و فنی حاضر در کره‌‌جنوبی بود. امّا آنچه این بازی‌‌ها را از ادوار قبلی آن در حوزه انتقالِ صدا و تصویر متمایز می کرد:

۱) بهره‌‌مندیِ تیم‌‌های تولیدی از بسترِ ارسال و دریافتِ صدا، تصویر و نوشتار بر بستر G5  بود. بستری که از قریبِ یک‌‌سالِ پیش در جاکارتا و پالمبانک مهیا شده بود و امکان ارسال و دریافت در پهنای باند بیشتر و با سرعت بالا را فراهم می‌‌کرد.

۲) ارتباطِ میانِ دو شهر جاکارتا و پالمبانک که در حدود ۶۰۰ کیلومتر از هم فاصله داشتند و سیگنال‌‌های صدا و تصویر با کم‌‌ترین مشکل بین این دو شهر ارسال و دریافت می‌‌شد. بستر فیبر نـوری برای این تبادل مورد استفاده قرار گرفته بود و سیگنال‌‌ها همگی در IBC  مدیریت می‌‌شد.

مخاطبان ایرانی سهم کمی در تماشایِ تصاویر بدیع و جذاب مسابقاتِ قایقرانی این دوره داشتند امّـا کاروان ورزشی و رسانه‌‌ای ایران از بستر G5  بسیار استفاده کردند.

صفحه ۱۱ نشریه تخصصی بسامد شماره ۷۳

حتما ببینید

مصاحبه تلفنی در برنامه تلویزیونی

  در دهه های گذشته انجام مصاحبه تلفنی با مهمان، کارشناس، خبرنگار و… در برنامه …

یک نظر

  1. A motivating discussion is worth comment. I do believe that you need to publish more about this topic, it may not be
    a taboo matter but typically folks don’t discuss such
    issues. To the next! Many thanks!!

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *