نواک سایت تخصصی حوزه برودکست
نوشته های مشابه
مانت‌های B4 درسال 1992 توسط (Broadcasting Technology Association (BTA ، (متشکل از شبکه NHK ژاپن و اعضای تجاری آن یعنی کانن، فوجی، هیتاچی، ایکیگامی، JVC، ماتسوشیتا (پاناسونیک)، نیکون، سونی و توشیبا)، مطرح و با استاندارد BTA S-1005 ثبت شد. این مانت با توجه به اندازة مورب 11میلیمتری برای حسگرهای2/3 اینچی مناسب است.
اگرچه این استاندارد در سال 1992 تنظیم شده بود، اما مانت B4 قبل از سال 1980 وجود داشت. شرکت سونی در سال 1978 اولین دوربین با مانت B4 را در دوربین BVP-300 خود استفاده کرد. علاوه بر این، تمام دوربین‌های بتاکم سونی مانتB4 دارند.
B4 استانداردی دربرودکست است که برای پشتیبانی از لنزهای ENG در دوربین‌های ENG استفاده میشود. امروزه شرکت‌های بزرگی همچون سونی برای حفظ جایگاه خود در تولید تجهیزات برودکست، در بیشتر دوربین‌های خود از مانت‌های B4 استفاده می‌کنند. حتی شرکت‌های نوپایی مانند بلک‌مجیک با استفاده از این مانت در دوربین‌های مدل mini ursa سعی دارند در رقابت برای فروش این استاندارد حضور داشته باشند. البته برند نیکون هم در بیشتر دوربین‌های خود از این استاندارد استفاده می‌کند. تعدادی از دوربین‌های جدید سینمایی مانند برند RED نیز از مانت B4 بهره می‌برند.
مانت لنزهای نیکون
این موضوع در مورد نیکون کمی پیچیده است. شرکت ژاپنی مشهور نیکون از مانت نوعF – که در سال 1959طراحی شده است- استفاده می‌کند. همچنین دوربین‌های عکاسی بدون‌آینه (Mirrorless)این تولیدکننده که چندان پرکاربرد نیستند، نیز از این مانت بهره می‌برند. با این وجود در اسم لنزهای DSLR این تولیدکننده به طور معمول خبری از حرف F نیست و با حروف AF، AF-P یا AF-S شروع می‌شوند.
این حروف نوع فوکوس لنز را نشان می‌دهند و ارتباطی با مانت آن ندارند. در سایت‌ها به طور معمول حروف بعد از سیستم فوکوس و قبل از اسم NIKKOR می‌آیند که نوع مانت لنزهای DSLR را تعیین می‌کنند.
مانت F به دو گروه تقسیم میشود:
DX : مشاهدة حروف DX قبل از اسم NIKKOR بر روی بدنة لنز به این معنی است که این لنز به‌صورت ویژه برای دوربین‌های DSLR با حسگر APS-C یا DX نیکون طراحی شده است. بر روی بدنة این لنزها حروف DX به شکلی بزرگ حک شده‌اند. در صورت بهره برداری از این نوع لنزها بر روی نمونه‌های فول‌فریم حاشیة سیاهی را در بالای کادر مشاهده خواهید کرد.
FX : حروف FX به حسگرهای فول‌فریم نیکون اشاره دارند. با این وجود در اسم لنزهایDSLR نیکون- که برای نمونه‌های فول‌فریم طراحی شده‌اند- حروف FX را نخواهید دید.
وقتی مانت لنز از نوع F باشد، لزومی ندارد حروف DX بر لنز حک شود. چنین لنزی با دوربین‌های فول‌فریم و کراپ نیکون سازگار است. در خصوص لنزهای مانت F نیکون باید به حروف ابتدایی اسم لنز که به سیستم فوکوس اشاره دارند و حروف بعد از عدد دیافراگم که به نوع دیافراگم اشاره دارند نیز توجه کرد. حروف AF، AF-S، AF-I و AF-P به نوع فوکوس و حروف G، D و E به نوع دیافراگم اشاره دارند.
دوربین‌های بدون آینه و آینه‌دار:
در ابتدای قرن بیستم، آینه به دوربین‌های عکاسی اضافه شد. ورود آینه به تولید و عرضة دو نوع دوربین جدید انجامید. در نوع اول، دوربین‌های مجهز به لنز دوگانه، با استفاده از آینه، تصویر لنز بالایی را بر نمایشگر نیمه شفافی روی دوربین بازتاب می‌دادند که منظره را قابل رویت می‌کردند. لنز دوم که در زیر لنز بالایی قرار داشت، وظیفه نوردهی به فیلم را پس از باز شدن شاتر بر عهده داشت. تغییر اعمال شده روی لنز بالایی برای فوکوس روی لنز دوم نیز اعمال می‌شد.
نوع دوم دوربین‌ها، ساختاری مشابه دوربین‌های DSLR کنونی داشتند. در این طراحی- که آینه بین لنز و فیلم قرار می‌‌گرفت- تا زمانی که کلید شاتر فشرده نمی‌شد، آینه در وضعیتی قرار داشت که تصویر دریافتی از لنز را به سمت منظره‌یاب در پشت دوربین انتقال می‌داد. اما زمانی که کلید شاتر فشرده می‌شد، آینه به سمت بالا می‌رفت و نور عبور داده شده از لنز بر فیلم می‌تابید.
این دوربین‌ها که برای ثبت تصویر از وجود فیلم بهره می‌برند، در اصطلاح (SLR (Single-Lens Reflex خوانده می‌شوند. مزیت این نوع طراحی علاوه مشاهدة منظره از طریق لنز اصلی، کوچک‌تر بودن دوربین در طراحی نهایی است.
از آینه تا ال‌سی‌دی
دوربین‌های بدون آینه ساختاری مشابه دوربین‌های کامپکت یا موسوم به Point and Shoot دارند. در این دوربین‌ها لنز دقیقا جلوی شاتر و فیلم یا حسگر قرار می‌گیرد. با استفاده از این طراحی، مشکل نمایش منظرة روبروی دوربین نیز تاحدودی حل میشود، بطوری که نور پس از برخورد با حسگر دوربین روی نمایشگری ال‌سی‌دی برای کاربر نمایش داده میشود.
کاربران با استفاده از نمایشگر ال‌سی‌دی در پشت دوربین، اقدام به کادربندی و ثبت تصویر می‌کنند، حال آنکه کیفیت پایین لنز، حسگر و ال‌سی‌های استفاده شده در این نوع دوربین‌ها باعث شده بود تا دوربین‌های Point and Shoot آنچنان که باید جدی گرفته نشوند و همچنان دوربین‌های DSLR به عنوان اصلی‌ترین گزینه برای تصویربرداری استفاده شوند. با پیشرفت هر چه بیشتر فناوری تولید حسگر و کاهش قیمت‌ها، تولیدکنندگان اقدام به استفاده از حسگر، لنز و ال‌سی‌دی‌های قدرتمندتر کردند که در واقع دوربین‌های بدون آینه جایگزینی دوربین‌های DSLR را نوید می‌دادند.
